rozbawiony

rozbawiony: rozbawiony {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, rozbawionywieni {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'taki, który ma dobry nastrój, jest w dobrym humorze; rozweselony, radosny': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozbawione towarzystwo. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'będący wyrazem dobrego nastroju, dobrego humoru, radości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Rozbawione głosy. Rozbawione spojrzenie. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

rozbawiony — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. rozbawić (p.) rozbawiony w użyciu przym. «będący w dobrym humorze, nastroju; wyrażający wesoły humor, nastrój; rozweselony, radosny» Rozbawione towarzystwo. Rozbawione głosy, śmiechy, spojrzenia … Słownik języka polskiego
chichot — m IV, Ms. chichotocie; lm M. y 1. D. u «cichy, tłumiony śmiech o wysokim tonie» Głośne chichoty uczennic. Wesoły, rozbawiony, histeryczny chichot. Dał się słyszeć, rozlegał się chichot. 2. DB. a; lm DB. ów pot. «człowiek skłonny do śmiechu,… … Słownik języka polskiego
między — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub ich równoważnikami) w narzędniku lub w bierniku, używany w odniesieniu do sytuacji przestrzennych i czasowych oraz w odniesieniu do stosunków, powiązań łączących ludzi, rzeczy, fakty» a) «kiedy ktoś lub… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias